รักให้เป็น..อย่าหวังแต่รัก

ความรักที่เกิดขึ้น . . .ท่ามกลางความเหงานั้น เกิดขึ้นได้ง่าย แต่การจะสานความรักต่อ. . . ให้ยืนยาวได้นั้น เป็นเรื่องยาก ความเหงานั้น . . . มันโดดเดี่ยวเปลี่ยนคนอ่อนไหว . . .ให้กลายเป็นคนอ่อนแอได้จนบางครั้ง . . .ต้องพยายามหาที่ยึดหัวใจไม่ให้เคว้ง ไปตามแรงกระทบของชีวิตและบางครั้ง . . . ก็อาจเผลอ ไปยึดใครสักคน. . .ที่ไม่อาจจะยึดได้ เพราะเหตุผล แห่งความเป็นไปไม่ได้ ร้อยพันประการ . . .แต่ . . . เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมาแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ร่วมได้ หรือไม่ . . . มีสิทธิ์ครอบครอง หรือไม่ . . .ก็ไม่อาจที่จะ . . . ห้ามไม่ให้รู้สึกรักได้ เมื่อในที่สุดแล้ว . . .ห้ามไม่ได้ก็อาจจะมีอีก ทางเลือกคือ . . . การปล่อยหัวใจให้ได้ “รั ก”แต่ . . .ต้องหาที่ยืน ที่เหมาะสมให้กับตัวเองหาบริเวณ ให้ตัวเองให้ได้ และหักห้ามใจ ไม่ให้เตลิดก้าวไปไกลจากที่ที่ตัวเองต้องอยู่ . . .นอกจาก . . .กล้าที่จะยืนอยู่ตรงนั้นแล้วก็ต้องกล้าที่จะเชื่อมั่นว่า . . .เราต้องยืนอยู่ตรงนั้นให้ได้และต้องไม่ไปไกลกว่านี้ . . .อยากอยู่ตรงไหนก็ได้ . . .แต่ต้องอยู่ในขอบเขต รักได้เท่านั้นอย่า! ไปเผลอทำร้ายใครให้เจ็บปวด

...... เขียนบอกตัวเองให้รักให้เป็นรักคนที่เค้ารักเราดีกว่า